React JS DOM vs React Native Component Tree: مقایسه فنی جامع

Summarize this content to 400 words in Persian Lang

مقدمه

React JS و React Native، در حالی که اصول اصلی را به اشتراک می گذارند، به طور قابل توجهی در رویکردشان برای رندر و مدیریت عناصر UI متفاوت هستند. این مقاله یک مقایسه فنی عمیق از Document Object Model (DOM) مورد استفاده در React JS و ساختار درخت مؤلفه به کار گرفته شده توسط React Native، از جمله معماری جدید React Native را ارائه می‌کند.

بررسی اجمالی معماری

React JS و DOM

React JS در مرورگرهای وب عمل می کند و مدل شیء سند (DOM) را برای رندر و به روز رسانی رابط های کاربر دستکاری می کند.

ویژگی های کلیدی:

Virtual DOM: React JS از DOM مجازی به عنوان لایه انتزاعی استفاده می کند.
آشتی: تغییرات بین DOM مجازی و DOM واقعی تطبیق داده می شود.
عناصر HTML: اجزای UI در نهایت به عناصر استاندارد HTML ارائه می شوند.

React Native و Component Tree

React Native که برای پلتفرم های موبایل طراحی شده است، با DOM تعاملی ندارد. در عوض، درختی از اجزای بومی مخصوص سیستم عامل موبایل (iOS یا Android) را مدیریت می کند.

ویژگی های کلیدی:

مؤلفه های بومی: عناصر رابط کاربری به مؤلفه های بومی خاص پلتفرم نگاشت می شوند.
Bridge: هسته جاوا اسکریپت با ماژول های بومی از طریق یک پل ارتباط برقرار می کند.
Shadow Tree: درخت سایه ای از اجزا در C++ برای محاسبات طرح بندی نگهداری می شود.

معماری جدید React Native

React Native در حال انتقال به یک معماری جدید است که به طور قابل توجهی نحوه مدیریت رندر و تعاملات بومی را تغییر می دهد:

پارچه: یک سیستم رندر جدید که پاسخگویی رابط کاربری را بهبود می بخشد و امکان انجام عملیات همزمان بیشتر را فراهم می کند.

توربو ماژول ها: یک سیستم ماژول بومی پیشرفته که رابط های ایمن و قابلیت بارگذاری تنبل را ارائه می دهد.

فرآیند رندرینگ

React JS

JSX به فراخوانی های React.createElement () انتقال داده می شود.
DOM مجازی بر اساس تغییرات وضعیت یا پایه به روز می شود.
الگوریتم آشتی DOM مجازی را با DOM واقعی مقایسه می کند.
به روز رسانی های لازم دسته بندی شده و در DOM واقعی اعمال می شود.

// React JS Componentfunction WebButton({ onPress, title }) {return (<button onClick={onPress} className=”web-button”>{title}</button> );}

وارد حالت تمام صفحه شوید

از حالت تمام صفحه خارج شوید

React Native

معماری سنتی:

JSX به فراخوانی های React.createElement () (مشابه React JS) منتقل می شود.
به جای گره های DOM، React Native نمونه هایی از کامپوننت های بومی را ایجاد می کند.
درخت سایه برای محاسبات طرح به روز می شود.
اجزای UI بومی از طریق API های مخصوص پلتفرم به روز می شوند.

معماری جدید (پارچه):

JSX هنوز به فراخوانی های React.createElement () منتقل می شود.
رندر در حال حاضر در C++ انجام می شود و امکان انجام عملیات همزمان بیشتر را فراهم می کند.
محاسبات درخت سایه و چیدمان بیشتر با رندر بومی ادغام می شوند.
به‌روزرسانی‌ها را می‌توان کارآمدتر، به طور بالقوه در یک فریم، اعمال کرد.

// React Native Component (works with both architectures)import { TouchableOpacity, Text } from ‘react-native’;

function NativeButton({ onPress, title }) {return (<TouchableOpacity onPress={onPress}><Text>{title}Text>TouchableOpacity>);}

وارد حالت تمام صفحه شوید

از حالت تمام صفحه خارج شوید

مفاهیم عملکرد

React JS

مزایا:

DOM مجازی دستکاری های واقعی DOM را به حداقل می رساند و عملکرد را بهبود می بخشد.
به‌روزرسانی‌های دسته‌ای، عملیات جریان و رنگ‌آمیزی مجدد را کاهش می‌دهند.

چالش ها:

DOM های بزرگ همچنان می توانند منجر به مشکلات عملکرد شوند.
تطبیق پیچیده می تواند از نظر محاسباتی گران باشد.

React Native

معماری سنتی:

مزایا:

نگاشت مستقیم به مؤلفه های بومی عملکرد تقریباً بومی را ارائه می دهد.
درخت سایه در C++ امکان محاسبات طرح بندی کارآمد را فراهم می کند.

چالش ها:

ارتباط پل می تواند گلوگاهی برای تعاملات پیچیده باشد.
لیست های بزرگ یا انیمیشن های پیچیده ممکن است به بهینه سازی اضافی نیاز داشته باشند.

معماری جدید:

مزایا:

پارچه اجازه می دهد تا عملیات همزمان بیشتر، کاهش تنگناهای مربوط به پل.
TurboModules بارگذاری تنبل و تعاملات بومی کارآمدتری را ارائه می دهد.
ایمنی نوع بهبود یافته و پتانسیل برای بهینه سازی عملکرد بهتر.

چالش ها:

مهاجرت از معماری قدیمی ممکن است به تلاش قابل توجهی برای برنامه های موجود نیاز داشته باشد.
توسعه دهندگان باید مفاهیم جدید را یاد بگیرند و به طور بالقوه شیوه های کدنویسی خود را به روز کنند.

تجربه توسعه دهنده و ابزار

React JS

پارادایم ها و ابزارهای توسعه وب آشنا.
اکوسیستم غنی از کتابخانه ها و چارچوب های خاص وب.
مرورگر DevTools برای اشکال زدایی و پروفایل عملکرد.

React Native

معماری سنتی:

نیاز به درک مفاهیم توسعه موبایل دارد.
APIها و اجزای پلتفرم خاص نیاز به مدیریت جداگانه دارند.
ابزارهای سفارشی مانند React Native Debugger و پروفایلرهای مخصوص پلتفرم.

معماری جدید:

مفاهیم جدیدی مانند Fabric و TurboModules را معرفی می کند که توسعه دهندگان باید آن ها را درک کنند.
ایمنی نوع بهبود یافته با CodeGen برای تجربه بهتر توسعه دهنده.
قابلیت های اشکال زدایی پیشرفته، به ویژه برای تعامل ماژول های بومی.

قابلیت استفاده مجدد کد و توسعه بین پلتفرمی

مفاهیم مشترک

هر دو React JS و React Native مفاهیم اصلی را به اشتراک می گذارند:

معماری مبتنی بر کامپوننت
جریان داده های یک طرفه
نمایش مجازی رابط کاربری

واگرایی ها

اجزای رابط کاربری:

React JS از عناصر HTML و CSS برای استایل سازی استفاده می کند.
React Native از اجزای پلتفرم خاص و زیرمجموعه ای از ویژگی های CSS استفاده می کند.

مدیریت رویداد:

React JS: رویدادهای DOM (به عنوان مثال، onClick، onChange)
React Native: رویدادها (مثلاً onPress) و APIهای سفارشی را لمس کنید

طرح بندی:

React JS: Flexbox، CSS Grid و طرح‌بندی‌های سنتی CSS
React Native: در درجه اول Flexbox با برخی محدودیت ها

عملکرد بومی:

React JS: محدود به API های وب و قابلیت های مرورگر.
React Native: دسترسی به API های مخصوص پلتفرم که با TurboModules در معماری جدید بهبود یافته است.

مثالی از واگرایی در چیدمان:

// React JS<div style={{ display: ‘flex’, justifyContent: ‘center’ }}><span>Centered Contentspan>div>

// React Native (both architectures)import { View, Text } from ‘react-native’;

<View style={{ flex: 1, justifyContent: ‘center’, alignItems: ‘center’ }}><Text>Centered ContentText>View>

وارد حالت تمام صفحه شوید

از حالت تمام صفحه خارج شوید

مفاهیم برای معماری برنامه

React JS

می تواند از API های وب موجود و قابلیت های مرورگر استفاده کند.
ملاحظات سئو ممکن است بر ساختار مؤلفه تأثیر بگذارد.
افزایش پیشرونده و دسترسی، نگرانی های کلیدی هستند.

React Native

معماری سنتی:

باید قابلیت ها و محدودیت های پلتفرم خاص را در نظر گرفت.
بهینه سازی عملکرد اغلب شامل ماژول های بومی یا کدهای خاص پلت فرم است.
سازگاری UI در سراسر پلتفرم ها نیاز به طراحی دقیق اجزا دارد.

معماری جدید:

به ارتباطات پل کارآمدتر اجازه می دهد، به طور بالقوه تعاملات پیچیده را ساده می کند.
TurboModules کنترل گرانول بیشتری را بر بارگذاری و اجرای ماژول بومی امکان پذیر می کند.
قابلیت‌های چیدمان همزمان Fabric ممکن است بر طراحی اجزا و استراتژی‌های انیمیشن تأثیر بگذارد.

نتیجه گیری

تفاوت های معماری بین React JS و React Native نشان دهنده محیط های هدف متمایز آنهاست. React JS DOM را برای مرورگرهای وب دستکاری می کند، در حالی که React Native با مؤلفه های بومی در سیستم عامل های تلفن همراه تعامل دارد. معماری جدید React Native با Fabric و TurboModules نشان‌دهنده یک تحول مهم است که به گلوگاه‌های عملکردی رسیدگی می‌کند و تجربه توسعه‌دهنده را افزایش می‌دهد.

درک این تفاوت‌ها برای توسعه‌دهندگانی که در پلتفرم‌ها کار می‌کنند یا تصمیم‌گیری بین توسعه وب و موبایل بومی دارند، بسیار مهم است. هر رویکرد مزایا و چالش های منحصر به فردی را ارائه می دهد و انتخاب بین آنها باید بر اساس الزامات پروژه، نیازهای عملکرد و مخاطبان هدف باشد.

از آنجایی که هر دو فناوری به تکامل خود ادامه می‌دهند، می‌توانیم انتظار بهینه‌سازی‌های بیشتر و احتمالاً همگرایی بیشتر در الگوهای توسعه را داشته باشیم که ساخت برنامه‌های واقعاً چند پلتفرمی با فناوری‌های React را آسان‌تر می‌کند.

// React JS Component
function WebButton({ onPress, title }) {
return (
<button onClick={onPress} className="web-button">
{title}
</button>
  );
}

// React Native Component (works with both architectures)
import { TouchableOpacity, Text } from 'react-native';

function NativeButton({ onPress, title }) {
return (
<TouchableOpacity onPress={onPress}>
<Text>{title}Text>
TouchableOpacity>
);
}

// React JS
<div style={{ display: 'flex', justifyContent: 'center' }}>
<span>Centered Contentspan>
div>

// React Native (both architectures)
import { View, Text } from 'react-native';

<View style={{ flex: 1, justifyContent: 'center', alignItems: 'center' }}>
<Text>Centered ContentText>
View>