پیمایش در چشم انداز امنیت سازمانی و مدیریت هویت نیاز به درک عمیقی از هر دو ورود به سیستم واحد (SSO) و زبان نشانه گذاری ادعای امنیتی (SAML) دارد. در حالی که این دو مفهوم در هم تنیده شده اند، عملکردهای مجزایی دارند و برای توسعه سیستم های احراز هویت ایمن و کارآمد بسیار مهم هستند.
درک SSO
Single Sign-On (SSO) فرآیند احراز هویت را با اجازه دادن به کاربران برای دسترسی به چندین برنامه با یک مجموعه از اعتبارنامه های ورود ساده می کند. به جای نیاز به ورود جداگانه برای هر برنامه، کاربران یک بار احراز هویت می کنند و سپس بدون نیاز به احراز هویت مجدد به همه منابع مجاز دسترسی پیدا می کنند.
چرا SSO را پیاده سازی کنیم؟
- تجربه کاربری پیشرفته: کاربران فقط باید یک مجموعه از جزئیات ورود را به خاطر بسپارند تا خستگی و ناامیدی رمز عبور را کاهش دهند.
- افزایش بهره وری: با کاهش زمان صرف شده برای ورود به برنامه های مختلف، SSO به بهبود بهره وری کمک می کند.
- امنیت بهبود یافته: با کاهش استفاده از رمزهای عبور ضعیف یا تکراری، SSO امنیت کلی را افزایش می دهد.
- مدیریت ساده فناوری اطلاعات: مدیران فناوری اطلاعات می‌توانند از یک نقطه متمرکز بر دسترسی و مجوزها نظارت کنند و اجرای سیاست‌های امنیتی را ساده‌تر کنند.
- هزینه های کمتر میز راهنمایی: با مشکلات کمتر مرتبط با رمز عبور، بار هزینه روی میزهای کمک کاهش می یابد.
به ویژه، اپیدگ Enterprise از یکپارچه سازی SSO پشتیبانی می کند و با IdP های SAML 2.0 مانند Microsoft Entra ID سازگار است و با بررسی های منظم هویت و ورود مستقیم ایمیل کاری، امنیت را افزایش می دهد.
باز کردن SAML
زبان نشانه گذاری ادعای امنیتی (SAML) یک استاندارد باز است که تبادل داده های احراز هویت و مجوز را بین ارائه دهندگان هویت (IdP) و ارائه دهندگان خدمات (SP) تسهیل می کند. SAML با انتقال اطلاعات کاربر بین این نهادها، احراز هویت امن و بدون درز را تضمین می کند و عملکرد SSO را فعال می کند.
SAML و SSO: مترادف نیست
اگرچه ارتباط نزدیکی با هم دارند، اما SAML و SSO یکسان نیستند:
- SSO: مفهوم گسترده ای که به کاربران امکان می دهد از طریق یک رویداد احراز هویت به چندین برنامه دسترسی داشته باشند.
- SAML: یک پروتکل خاص برای پیاده سازی SSO که امکان تبادل داده های احراز هویت و مجوز بین یک IdP و یک SP را فراهم می کند.
SSO در مقابل احراز هویت SAML: تمایزات کلیدی
در حالی که هر دو SSO و SAML برای احراز هویت امن یکپارچه هستند، نقش ها و عملکردهای منحصر به فردی را ارائه می دهند.
محدوده و تعریف
SSO (Single Sign-On):
- مفهوم گسترده: به کاربران امکان می دهد یک بار وارد سیستم شوند و بدون ورود مکرر به چندین برنامه دسترسی داشته باشند.
- هدف، واقعگرایانه: تجربه کاربر را بهبود می بخشد و امنیت را با به حداقل رساندن درخواست های ورود به سیستم و کاهش خستگی رمز عبور تقویت می کند.
- پیاده سازی متنوع: می تواند از چندین پروتکل مانند OAuth و OpenID Connect استفاده کند، نه محدود به SAML.
SAML (زبان نشانه گذاری ادعای امنیتی):
- پروتکل تعریف شده: یک چارچوب استاندارد باز برای تبادل داده های احراز هویت و مجوز بین IdP و SP.
- فرمت XML: از XML برای رمزگذاری پیام های منتقل شده بین IdP و SP استفاده می کند.
- هدف: SSO را با ارائه ادعاهای ایمن در مورد هویت و ویژگی های کاربر تسهیل می کند.
عملکرد و موارد استفاده
SSO:
- راحتی کاربر: با اجازه دادن به دسترسی به چندین برنامه کاربردی که یک بار ورود به سیستم ارسال می کنند، بر یک تجربه کاربری یکپارچه تمرکز می کند.
- مزایای امنیتی: خطر خستگی رمز عبور را کاهش می دهد و امنیت کلی را افزایش می دهد.
- مثال ها: محیط های شرکتی که در آن کارکنان نیاز به دسترسی به سیستم های داخلی مختلف و برنامه های کاربردی ابری با یک مجموعه از اعتبار دارند.
SAML:
- ارتباطات استاندارد: احراز هویت استاندارد و تبادل داده های مجوز را بین IdP و SP فعال می کند.
- قابلیت همکاری: با استفاده از زبان مشترک مبتنی بر XML، سازگاری را در بین سیستم‌ها و سازمان‌های مختلف تضمین می‌کند.
- مثال ها: سناریوهای مدیریت هویت فدرال که نیاز به اعتبار کاربری مشترک دارند، مانند بین ورود به سیستم مرکزی دانشگاه و خدمات آموزشی خارجی.
تفاوت های فنی
جریان احراز هویت:
SSO:
- جریان عمومی: کاربران یک بار احراز هویت می کنند و یک رمز یا جلسه برای دسترسی به چندین برنامه دریافت می کنند. جریان با پروتکل انتخاب شده متفاوت است (SAML، OAuth، و غیره).
- مدیریت توکن: توکن ها یا جلسات را به صورت مرکزی مدیریت می کند و وضعیت احراز هویت کاربر را در سراسر سرویس ها حفظ می کند.
SAML:
- جریان خاص: به طور معمول، یک کاربر تلاش می کند به یک سرویس (SP) دسترسی پیدا کند که برای احراز هویت به IdP هدایت می شود. سپس IdP یک ادعای SAML را به SP می فرستد و بر اساس این ادعا دسترسی را اعطا می کند.
- ادعاها: اظهارات SAML که به عنوان XML قالب بندی شده اند، شامل عباراتی درباره کاربر، مانند وضعیت احراز هویت و ویژگی ها هستند.
پیچیدگی پیاده سازی:
SSO:
- پیچیدگی متغیر: بستگی به پروتکل انتخابی و نیازهای یکپارچه سازی برنامه های درگیر دارد.
- انعطاف پذیری: قابل تطبیق با موارد و محیط های مختلف
SAML:
- پیچیدگی خاص پروتکل: شامل راه اندازی و پیکربندی IdP ها و SP ها، مدیریت گواهی های دیجیتال، و مدیریت اتصالات مختلف (HTTP-POST، HTTP-Redirect) است.
- استاندارد اما سفت و سخت: اگرچه استاندارد شده است، SAML می تواند در مقایسه با پروتکل های مدرن مانند OAuth و OpenID Connect که انعطاف پذیری بیشتری را ارائه می دهند، سفت تر باشد.
ملاحظات امنیتی
SSO:
- احراز هویت متمرکز: مدیریت و نظارت را ساده می کند اما اگر به درستی ایمن نشود می تواند به یک نقطه شکست تبدیل شود.
- سیاست های امنیتی منسجم: امکان اجرای سیاست های امنیتی یکسان، مانند احراز هویت چند عاملی (MFA) را فراهم می کند.
SAML:
- ارتباط امن: از امضای دیجیتال و رمزگذاری برای ادعاهای SAML استفاده می کند و از تبادل امن داده بین IdP و SP اطمینان حاصل می کند.
- امنیت فدرال: ایده‌آل برای سناریوهایی که در دامنه‌های سازمانی گسترش می‌یابند و اشتراک‌گذاری هویت و احراز هویت قوی را امکان‌پذیر می‌سازد.
نتیجه
درک SSO و SAML برای طراحی سیستم های مدیریت امنیت و هویت قوی بسیار مهم است. SSO با اجازه دسترسی به چندین برنامه از طریق یک ورود به سیستم، تجربه کاربر را بهبود می بخشد، در حالی که SAML این فرآیند را از طریق تبادل امن داده بین IdP و SP تسهیل می کند. این فناوری‌ها با هم امنیت را افزایش می‌دهند، دسترسی را ساده می‌کنند و بهره‌وری را افزایش می‌دهند و آنها را به اجزای ضروری محیط‌های سازمانی مدرن تبدیل می‌کنند.
با پیاده‌سازی مدبرانه SSO و SAML، سازمان‌ها می‌توانند وضعیت امنیتی و کارایی عملیاتی خود را به میزان قابل توجهی افزایش دهند.
