Breath of the Wild جادو است. هیچ بازی قبل یا بعد از آن فرمول جهان باز را به این بزرگی کامل نکرده است. Hyrule عقیم است، توسط بلای گانون و انبوهی از مینیون‌هایش تا حد استخوان ویران شده است، و با این حال هرگز خسته کننده نیست. در حالی که من دوست دارم چند سیاهچال مناسب در دنباله را به جای تکرار بیشتر در Shrines انجام دهم، اما می‌دانم که چگونه باعث می‌شود کاوش دائماً با ارزش باشد. این دنیای بزرگی است، اما دنیایی پر از چالش‌های کوچک و ضرب‌های روایی کوچک که به شما امکان می‌دهد در حین نجات سرزمین، داستان خود را بسازید.
این هرگز بیشتر از لبه های نقشه صادق نیست. در حومه Hyrule، جایی که لبه‌های نقشه به دلیل استفاده بیش از حد پاره شده‌اند، تجربه‌های عجیبی وجود دارد که فکر نمی‌کنید در یک بازی Zelda کارایی داشته باشند. دو هزارتوی بزرگ برای شروع وجود دارد که ورود به آن تقریبا غیرممکن است و حتی حل کردن آنها سخت تر است. اما یک جزیره در سواحل شرقی نیز وجود دارد. برای شروع به نظر یک جزیره معمولی است، اما پس از استفاده از قایق و برگ یا صخره و گلایدر برای سفر در دریا، بلافاصله متوجه می شوید که همه چیز آنطور که به نظر می رسد نیست.
وقتی از خواب بیدار می شوید، برهنه و تنها هستید. منظورم این است که شما تقریبا همیشه در Breath of the Wild تنها هستید، اما زمانی که سلاح‌ها و زره‌هایتان را از دستتان می‌گیرند و به شما می‌گویند که برای فرار از Eventide Island به یک سری چالش‌ها بپردازید، واقعا آن را حس می‌کنید. شمشیر استاد داشت؟ دیگر نه رفیق، و موفق باشید بدون آن گانون را شکست دهید.
هدف جزیره Eventide زنده ماندن است. برای مبارزه و درمان باید چوب ها و خرچنگ ها را پاکسازی کنید و از هر چیزی که در اختیار دارید استفاده کنید، از رونز گرفته تا پاراگلایدر و آشپزی. هیولاهایی برای کشتن و گوی هایی برای جمع آوری برای دسترسی به حرم در اینجا وجود دارد، اما یک پیچ و تاب وجود دارد. شما نمی‌توانید در جزیره پس‌انداز کنید، و هر بار که می‌میرید، به سرزمین اصلی باز می‌گردید، مایل‌ها دورتر از چالشی که باید از اقیانوس عبور کرد تا بتوانید دوباره آن را بپذیرید.
Eventide Island بیشتر Dark Souls است تا Zelda، اما به نوعی کار می کند. این یک تلاش جانبی عالی است که به بازی تنوع علامت تجاری آن را می دهد، اما بسیار عالی کار می کند زیرا شما را مجبور می کند با مکانیک های اصلی بازی تعامل داشته باشید.
تا زمانی که بتوانید به جزیره Eventide دسترسی داشته باشید و بیش از چند ثانیه زنده بمانید، احتمالاً یک انبار تجهیزات واقعی برای خود دارید. حتی ممکن است شمشیر استاد را داشته باشید، تنها سلاحی در بازی که نمی شکند. شما در حال طفره رفتن از ضربه های موبلین هستید و تیرهای گاردین را به سمت تیراندازان منحرف می کنید. هیولاهای Hyrule از شما می ترسند. اما کسانی که در جزیره Eventide هستند درباره ماجراجویی های شما در سرزمین اصلی چیزی نشنیده اند، آنها به فانتوم آرمور و Hylian Shield شما اهمیت نمی دهند.
در Eventide Island، شما مجبور هستید با مکانیک اصلی Breath of the Wild درگیر شوید. در صورت شکستن سلاح اصلی شما موجودی کاملی از شمشیرها و نیزه های پشتیبان ندارید، بنابراین باید بداهه بسازید. مطمئن شوید که چوب خود را در حال شکستن پرتاب کنید تا آخرین بوکوبلین را شکست دهید و از Rune-bombs خود به طور کامل استفاده کنید. پختن غذای شما ضروری است، زیرا مقدار زیادی از آن وجود ندارد، و حتی یک شمشیر پهن زنگ زده قدیمی می تواند مورد اعتمادترین متحد شما باشد.
Breath of the Wild اگر همه چیز مانند Eventide Island بود کار نمی کرد، اما این را می داند. با این حال، از این فرصت لذت می‌برد که چالش دیگری را به شما ارائه دهد و دقیقاً به شما یادآوری کند که چه چیزی بازی را بسیار عالی می‌کند: حلقه اصلی گیم‌پلی آن از مبارزه، طفره رفتن، آشپزی و کاوش، همه برای رسیدن به زیارتگاهی در مرکز جزیره. .
به نظر می رسد که Tears of the Kingdom از هر طریق ممکن بر روی Breath of the Wild ساخته خواهد شد. ما به سمت آسمان ها می رویم و در زیر زمین، کل قلعه ها در حال غرق شدن هستند و اسب ها با وسایل نقلیه مکانیکی جایگزین شده اند. اما باید اطمینان حاصل کند که آنچه که سلف خود را بسیار خاص کرده است، از دست نمی دهد. این یک بازی سخت برای دنبال کردن است، و جذاب کردن دوباره دشت های پراکنده Hyrule یک چالش خواهد بود. نمی تواند همه چیز را دقیقاً یکسان تکرار کند، اما نمی تواند همه چیز را نیز تغییر دهد. Tears of the Kingdom باید برای تازه نگه داشتن چیزها و در عین حال ادای احترام به گذشته خط خوبی را طی کند، و در نظر داشتن Eventide Island به انجام این کار کمک می کند.
