یک یا دو قمر از 27 قمر اورانوس — آریل و/یا میراندا بر اساس مطالعه ناسا، احتمالاً اقیانوس‌هایی در زیر سطوح یخی خود دارند و به طور فعال مواد را به محیط فضا پرتاب می‌کنند.
قبلا، سیاره مشتری، زحل و نپتون به عنوان میزبان حداقل یک قمر یخی که ذرات را به منظومه سیاره ای خود پمپاژ می کند، پیدا شده اند.
در مطالعه ای که توسط آزمایشگاه فیزیک کاربردی جانز هاپکینز (APL) در مریلند، ایالات متحده انجام شد، محققان داده های ذرات پر انرژی و میدان مغناطیسی تقریبا 40 ساله را که توسط فضاپیمای وویجر 2 ناسا گرفته شده بود، دوباره تجزیه و تحلیل کردند – تنها فضاپیمایی که تاکنون به اورانوس
آنها جمعیت محبوس شده ای از ذرات پرانرژی را پیدا کردند که فضاپیما هنگام خروج از اورانوس مشاهده کرده بود – توپ عجیب فیروزه ای و کج شده منظومه شمسی.
نویسنده اصلی این مقاله گفت: «آنچه جالب بود این بود که این ذرات به شدت در نزدیکی استوای مغناطیسی اورانوس محصور بودند. ایان کوهن، یک دانشمند فضایی در APL.
او توضیح داد که امواج مغناطیسی درون منظومه معمولاً باعث پخش شدن آنها در عرض جغرافیایی می شود، اما این ذرات همگی در نزدیکی استوا بین قمرهای آریل و میراندا تنگ بودند.
دانشمندان در ابتدا این ویژگی ها را به پرواز وویجر 2 نسبت دادند که احتمالاً از طریق جریان تصادفی پلاسما “تزریق” شده از دم دور مغناطیس کره سیاره انجام شده است. اما این توضیح صادق نیست، کوهن گفت. یک تزریق معمولاً دارای گستردگی بسیار گسترده‌تری از ذرات نسبت به آنچه مشاهده شد خواهد بود.»
تیم مشکوک است که ذرات از آریل و/یا میراندا از طریق یک ستون بخار مشابه آنچه در انسلادوس دیده می‌شود یا از طریق کندوپاش ایجاد می‌شوند – فرآیندی که در آن ذرات با انرژی بالا به سطح برخورد می‌کنند و ذرات دیگر را به فضا پرتاب می‌کنند.
با این حال، دانشمندان قبلاً مشکوک بودند که پنج قمر بزرگ اورانوس – از جمله آریل و میراندا – ممکن است اقیانوس‌های زیر سطحی داشته باشند. تصاویر وویجر 2 از هر دو قمر، نشانه‌های فیزیکی از ظهور مجدد زمین‌شناسی، از جمله فوران‌های احتمالی آب که روی سطح یخ زده است را نشان می‌دهد.
کوهن گفت: “داده ها با پتانسیل بسیار هیجان انگیز وجود یک قمر اقیانوسی فعال در آنجا سازگار است.” ما همیشه می‌توانیم مدل‌سازی جامع‌تری انجام دهیم، اما تا زمانی که داده‌های جدیدی نداشته باشیم، نتیجه‌گیری همیشه محدود خواهد بود.»
یافته ها، اخیراً برای انتشار در مجله پذیرفته شده است نامه های تحقیقاتی ژئوفیزیک، همچنین در کنفرانس سالانه علوم قمری و سیاره ای در ایالات متحده ارائه شد.
فیس بوکتوییترلینکدین
