Doom باید دوباره ترسناک شود

Doom 3 خیلی ترسناک بود و Doom Eternal به اندازه کافی ترسناک نبود، اما دنباله این شانس را دارد که این دو را به هم نزدیک کند.

من برای به یاد آوردن گفتمان Doom 3 خیلی جوان هستم. تمام این سال‌ها بعد، می‌دانم که مردم از اینکه سریال را به‌طور بنیادی از صحنه فیلم‌برداری پر اکشن به سمت ترسناک‌تر و روش‌مندتر دور کرد، ناراحت بودند. اما من سه ساله بودم که آن را راه اندازی کرد، و تنها چند سال بزرگتر از آن را امتحان کردم. برای من اهمیتی نداشت که شبیه نسخه های اصلی دهه 90 نیست، برای من، با جهش های فنی دنباله اش بیشتر شبیه Half-Life اصلی بود، و با نگاهی به گذشته، هنوز اهمیتی نمی دهم. Doom همیشه ناراحت کننده بوده است، 3 فقط به آن متمایل شده اند.

Doom 3 و راه اندازی مجدد 2016 دو روی یک سکه هستند. یکی وحشت اصلی را پذیرفت، دیگری کنش آن را، اما هر دو نیمه دیگر را رها کردند. ما تا به حال بازی Doom با تیراندازی دیوانه‌وار و سریع دهه 90 نداشته‌ایم که جهنم تا چه حد نگران‌کننده و بیگانه خواهد بود و در سال 2016 به جای آن، تماشایی را انتخاب کرد. Eternal پیشروی خود را افزایش داد و حتی بیشتر به سمت عمل متمایل شد، و اکنون که ما ویدیوی مفهومی Doom 4 را دیدیم، واضح است که دنباله 3 ترس را حتی بیشتر از این هم در بر می گرفت. دو مسیر بسیار متفاوت از این جهت که دوبرابر شدن را انتخاب کردند مشابه بودند.

مطالب مرتبط: پخش افکت دسته جمعی به عنوان یک شاتگان Melee Infiltrator آن را به عذاب تبدیل می کند

Doom اصلی از محیط‌های تنگ‌هراسی و کوچک‌تر استفاده می‌کرد تا شما را درگیر کند و شما را هوشیار نگه دارد. آزادی شما محدود بود، محدود به راهروهایی مملو از مکروهات کابوس وار و شیاطین شیطان. در حالی که غرغرهای یکپارچهسازی با سیستمعامل تحریف شده مردگان در حالی که پشت سر شما می‌دویدند، جیغ می‌زدند، و با کوبیدن گام‌های فلزی غول‌پیکر به داخل بسته می‌شد، و عمل را به همان اندازه که هیجان‌انگیز بود، آزاردهنده می‌کرد. با این حال، شما هنوز زرادخانه عظیمی از سلاح‌های قدرتمند و فوق‌العاده در اختیار داشتید که به سرعت دشمنان را به خاک تبدیل می‌کردند و با دقت بین دو تن تعادل برقرار می‌کردند.

در مقابل، Doom 3 دارای زرادخانه محدودتری با مهمات کمیاب‌تر بود که بیشتر بر افزایش حس اضطراب تمرکز داشت. ترسناک به وضوح اول بود، و با نگاهی به تریلر مفهومی Doom 4، می‌توانیم ببینیم که این موضوع تغییر نمی‌کرد. اتاق‌های کوچک، دالان‌های کثیف و غارهای گوشتی همراه با موجوداتی که به وضوح با ترس از بدن بازی می‌کنند، آن را بیشتر شبیه فضای مرده اول‌شخص می‌کند تا Doom، اما این دقیقاً همان چیزی است که بازی‌های اصلی دهه 90 با فناوری مدرن به نظر می‌رسند.

Doom 2016 و Eternal در این ایده نقش دارند شما این تهدید است – شما این هیولای غول پیکر و سر به فلک کشیده با تفنگ ساچمه ای هستید که خود شیطان را عرق می کند، و همه چیز در مسیر شما برای بستن پورتال های جهنم چیزی بیش از یک مزاحمت نیست. در حالی که شما در نسخه‌های اصلی نیروگاهی بودید، ساکنان دنیای اموات فقط به منظور ایجاد احساس قدرت در شما نبودند، بلکه یک انبار به ظاهر غیرقابل توقف بودند.

بازی‌های جدید و Doom 3 در کاری که انجام می‌دهند فوق‌العاده هستند—یکی یک FPS ترسناک درخشان است که مجموعه را به مکان‌های جدیدی برد و ایده‌هایی را آزمایش کرد که در آن زمان کمتر کسی انجام می‌داد، در حالی که بازی‌های جدیدتر Doom برخی از بهترین بازی‌های تیراندازی در عرصه هستند. در فروشگاه. جایی برای هر دو وجود دارد، و به همان اندازه که مردم دوست داشتند Doom 3 را به خاطر شکستن قالب و پذیرفتن بخش کمتر مورد بحث از آن بازی‌های اصلی بدشان بیاورند، به دلیل تلاش‌هایش برای نزدیک‌تر کردن این ژانر به یکدیگر، جایگاهی در FPS و تاریخچه ترسناک دارد. همیشه قبل از.

طول نکشید و Doom 4 برای Doom 2016 که امروز می شناسیم و دوست داریم کنار گذاشته شد. اما بعد از دو بازی که تماماً در مورد ناله کردن بر شیاطین بود تا به همان اندازه متال پر جنب و جوش باشد، وقت آن است که به نسخه های اصلی دهه 90 و Doom 3 – حتی Doom 4 لغو شده – نگاهی بیندازیم تا سعی کنیم تعادلی برقرار کنیم که برقرار نشده است. در 30 سال

بعدی: سیستم ستایش Destiny چیزی جز ژست های خالی نیست