دلم برای روزهای قدیم بازی‌های فیلم‌سازی تنگ شده است، بنابراین هرگاه فیلمی مدرن را می‌بینم که کاملاً برای اقتباس از بازی‌های ویدیویی مناسب باشد، همیشه احساس می‌کنم یک فرصت از دست رفته است. Puss in Boots: The Last Wish جدیدترین نمونه است، یا حداقل تا زمانی که آخر هفته گذشته Scream 6 را دیدم همینطور بود. اما پس از آن، Scream در دهه 90 شروع شد. مطمئناً حداقل یک بازی ویدیویی داشته است، درست است؟ ترمیناتور شش تا کرده است. راکی 9 نفر داشته است. تاپ گان؟ 13. پارک ژوراسیک؟ 22. اما جیغ؟ صفر بنابراین این موضوع به این نیست که من چقدر دوست دارم Scream 6 را در هنر گمشده یک بازی فیلمی داشته باشم. اکنون می‌پرسم که چگونه از ابتدا بازی ویدیویی Scream نداشته‌ایم؟
ما حتی آنقدر نزدیک هم نشده ایم. در واقع، Ghostface تنها به طور رسمی در دو بازی ویدیویی ظاهر شده است و آنها نمی توانند از هم دورتر باشند. اولین مورد، همانطور که Bloody Disgusting در تاریخچه بازی های ویدیویی Scream اشاره کرد، یک کراس اوور Fruit Ninja در سال 2011 بود. دومین مورد یک دهه بعد، در Call of Duty آمد. در این بین، Ghostface نیز به Dead by Daylight وارد شد، اما به دلیل کپی رایت غم انگیز، کسی است که وانمود می کند که Ghostface است نه واقعی، و فاقد صدای کلاسیک راجر جکسون است. نزدیک‌ترین چیزی که به واقعیت نزدیک شده‌ایم، بازی itch.io توسط Stefano Cagnani بود که از آن زمان آفلاین شده است.
فقط این نیست که من جیغ را دوست دارم. این است که تنظیم برای یک بازی ویدیویی بسیار عالی است. در هر شش فیلم، طرح ساده و در عین حال جذاب است. یک قاتل نقابدار وجود دارد و ممکن است هر کسی باشد. این هرگز خود قهرمان داستان نبوده است، بنابراین با بازی کردن به عنوان یک شخصیت واحد و در نتیجه قفل کردن یکی از آنها به عنوان بی گناه، هیچ تنشی را از دست نمی دهید. بازی‌های ویدیویی بر اساس طرح‌های بسیار ضعیف‌تری ساخته شده‌اند، و هر فیلم هویتی دارد که می‌توانید از آن استفاده کنید. Scream 3 بیشترین تنظیمات را داشت (به معنای واقعی کلمه، همانطور که در یک مجموعه فیلم بود). Scream 5 شگفت‌انگیزترین کشتار را داشت. نسخه اصلی تنش کمتر و اجرای کامل ژانر را داشت. Scream 6 تا کنون بزرگترین لوکیشن و بدترین قتل ها را داشته است. هر فیلم منحصر به فرد و در عین حال آشنا است. برای یک بازی ویدیویی عالی است.
اما پس از آن، این بزرگتر از جیغ است. بیشتر چیزهایی که گفتم در کل برای اسلشرها صدق می کند، حتی اگر Scream را بهترین و هوشمندانه ترین نسخه این ژانر بدانم. و با این حال ما بازی های ویدئویی اسلشر زیادی نداریم. همانطور که قبلاً اشاره کردم Dead by Daylight وجود دارد، اما این یک بازی چند نفره آنلاین است تا یک تجربه مدیریت شده با پیچ و تاب. همینطور برای The Evil Dead: The Game، Friday the 13th: The Game و The Texas Chain Saw Massacre. این یکی به دلایلی به شما نمی گوید که یک بازی ویدیویی است. نزدیک‌ترین نمونه احتمالاً Resident Evil 2 یا Alien: Isolation است که هیچ‌کدام از آنها حتی تا نیمه‌ی راه بالا، لیوان اسلشر را پر نمی‌کنند.
من می فهمم که در بازی در نقش قاتل هیجان تاریکی وجود دارد، اما این چیزی نیست که فیلم های اسلشر درباره آن هستند. اگر ما یک بازی ویدئویی جیغ دریافت کنیم، می‌خواهم در نقش سم کارپنتر بازی کنم و در واقع سم باشم، او را در موقعیت‌های تازه ببینم و در حالی که از دوستانش دفاع می‌کند و سعی می‌کند بفهمد قاتل کیست، او را در موقعیت‌های تازه ببینم. شخصیتی که شبیه سام است و دارای قدرتی است که به نوعی به قوس او در فیلم ها مرتبط است. در این بازی‌های اسلشر آنلاین هیچ فتنه‌ای وجود ندارد، فقط خوب و بد از پیش تعیین شده است که قدرت و پیشرفت هر دو را از بین می‌برد.
به نظر می‌رسد که Scream برای یک بازی ویدیویی ایده‌آل است، و شاید این سری به اندازه‌ای ماندگار باشد که بتواند یک بازی مرتبط با مماس مانند Guardians of the Galaxy داشته باشد، نه اینکه فیلم خاصی را بازسازی کند. Slashers در بازی‌های ویدیویی سست بوده‌اند و Ghostface شرور مناسبی برای شکل‌دهی به آنهاست. امیدواریم چند سال بعد، “بازی ویدیویی ترسناک مورد علاقه شما چیست…؟” در طول یک نمایش بزرگ
